Just another day at the office

Just another day at the office

Daar is ie dan; de nieuwe blog! Het duurde even vanwege alle drukte en de inspiratie-emmer die langzaamaan leeg begon te lopen. Na lang nadenken kwam Mark ineens met de verlossende vraag: “Waarom schrijf je niet gewoon over een dag in Malta?” Dus bij deze: hoe ziet another day at the office er uit hier in Malta?

7:15

De wekker. Man, man, man wat haat ik dat ding. Het is dat hij ingebouwd zit in mijn telefoon, anders was ie waarschijnlijk al een paar keer over het balkon gevlogen. Nog maar even snoozen dan...

7:45

Oke nu wordt het echt tijd! Weer eens veel te lang gerekt en nu moet alles dus snel gebeuren. Snel aankleden, opmaken en ontbijten. Dat snel ontbijten zit er vaak niet in. Negen van de tien keer zitten Kirsten en ik ’s ochtends met een broodje in onze hand filmpjes te kijken van een Rus met een kutdag of een kat die van de tafel glijd... Goed begin van de dag! 

Resultaat: Bijna te laat voor de bus! Dat betekent snel, snel naar beneden! En bij beneden komst de bus aan de overkant van de weg al zien staan. Dan zit er niks anders op dan met gevaar voor eigen leven de weg over te sprinten en hopen dat er niemand de bocht om komt. Dan gauw de bus in springen en een comfortabel plekje zoeken om te staan (Nee, zitten is er hier niet in in de bus). Zo stevig mogelijk staan en zo ver mogelijk weg bij mensen zonder evenwicht en deodorant.

9:00

Aangekomen op stage! Ik ben de eerste zoals altijd. De eerste paar weken deed ik erg mij  best om 15 minuten eerder te zijn, maar nu weet ik dat ik minimaal het eerste half uur alleen zit, doe ik het wat rustiger aan. Ik zit sowieso vaak alleen op kantoor, aangezien ik bij een IT bedrijfje werk en mijnlieftallige collega’s vaak naar klanten zijn. Maarrr als ze er zijn! Kom ik meestal een kilo zwaarder weer thuis. Wat er allemaal wel niet voor mij op mijn bureau is neergezet de afgelopen weken: pinda’s, bonbons, snoepjes, toblerone, bueno, ga zo maar door! Mij hoor je niet klagen!

Nadat mijn moeder was geweest had ik bedacht dat ik mijn Maltese collega’s maar eens oerhollandse, ouderwetse stroopwafels moest laten proeven! Het begon een beetje onzeker, want ja: wie weet wat die gekke Nederlander nou weer voor rare koekjes heeft. Aangezien iedereen in Nederland de hele dag spacecake eet, werd er wat wantrouwig naar mijn stroopwafels gekeken. Wie weet wat er in zit en waar het naar smaakt. Maar na de eerste hap zag je de glinstering in hun ogen en de lach op hun gezicht! The Stroopwaffle effect, who doesn’t love them? De verslaving was dan ook compleet: het duurde niet lang of mijn zakje stroopwafels was leeg!

Vaak ben ik op stage druk met het onderhouden van de Facebook pagina van het bedrijf en bezig met het bedenken van creatieve ideeen voor hun marketing. Het schrijven van een marketingplan, redesignen van de website en het genereren van meer awareness onder de mensen en dus meer klanten zijn de voornaamste dingen. Ik vind het hartstikke leuk om te doen en heb leuke collega’s. Ze helpen je meteen als je wat vraagt en ook al stel je een simpele vraag, krijg je vaak een hele omschrijving met bijpassend stappenplan. Het jammere is dus wel dat ik ze zo weinig zie.

16:00

VRIJ!

Het busritueel begint weer opnieuw... Wachten, wachten, wachten. Ik prop mezelf in de overvolle bus. Na 20 minuten kan ik er weer uit. Al stagedivend dan maar want fatsoenlijk door het gangpad lopen zit er niet in. De bus uit, frisse lucht! Bij mooi weer nog even langs het water wandelen (Voorzichtig! Kathelijne en water is nogsteeds geen goede combinatie). Na het eten maar even naar de sportschool waar Kirsten en ik al vrienden hebben gemaakt. Deze man is 2x2 meter en wilde ons wel even helpen datzelfde doel te bereiken. Sure, why not J. Niks mis met een beetje hulp. Nadeel van alle groepslessen en prive trainingen is dat ik sinds vorige week nog geen dag 100% zonder spierpijn heb gelopen. Twee weken geleden na de kickboksles kon ik mezelf de gallerij doorslepen richting lift. Met het flesje water maar de liftknop aangegooid en naar binnen gegaan.

De weekenden vliegen voorbij. Uit eten, naar het strand, stappen, leuke dingen doen, nieuwe mensen leren kennen. Het is hier alleen maar ontzettend leuk en ik word stiekem al een beetje verdrietig als ik mij besef dat ik over twee weken weer in Nederland zit. 2 mei vlieg ik weer terug, maar tot die tijd ga ik hier nog volop genieten!!

Liefs,